Ο Άγιος Γεώργιος των Ελλήνων (San Giorgio dei Greci) είναι μία ιστορική ορθόδοξη εκκλησία της Βενετίας, και ο παλαιότερος και πιο ιστορικός ορθόδοξος ναός της διασποράς.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στην συνοικία Καστέλο – πάνω σε κανάλι – και χρονολογείται από το 16ο αιώνα.
Το καμπαναριό του – που γέρνει εδώ και αιώνες – φαίνεται από μακριά και έχει γίνει σήμα κατατεθέν της Βενετίας.
Η κατασκευή του – μετά από πολλές δυσκολίες και σε ύφος υστεροαναγεννησιακό – έγινε δυνατή χάρη στις συνεισφορές των Ορθόδοξων Ελλήνων της Βενετίας και των Ελλήνων ναυτικών που περνούσαν από την πόλη.
Στην εκκλησία δόθηκε από τους Ενετούς το προσωνύμιο «των Ελλήνων» (dei Greci) λόγω της ελληνικής γλώσσας και του βυζαντινού τυπικού που ακολουθεί.
Το χτίσιμο του ναού ξεκίνησε το 1536 και ολοκληρώθηκε το 1561. Το εξωτερικό ολοκληρώθηκε το 1571 με την κατασκευή του τρούλου.
Το κεκλιμένο καμπαναριό, η «Πίζα» της Βενετίας
Η κλίση του καμπαναριού dei Greci οφείλεται σε κατάρρευση των θεμελίων του, καθίζηση που σημειώθηκε κατά τη φάση κατασκευής, πολύ πριν χτιστεί το καμπαναριό.
Έτσι, οι Βενετοί Έλληνες γνώριζαν πολύ πριν την ολοκλήρωσή του ότι το καμπαναριό τους θα ήταν κεκλιμένο! Ωστόσο, αυτό το μεγαλοπρεπές καμπαναριό, ένα από τα ομορφότερα της Βενετίας, αψηφά τους νόμους της βαρύτητας για περισσότερους από τέσσερις αιώνες.
Οι θρησκευτικοί θησαυροί του Ναού
Στο εσωτερικό του ναού υπάρχει μαρμάρινη πλάκα με επιγραφή του 1564 στα ελληνικά που αναφέρει ότι ο ναός αφιερώθηκε στον Χριστό και τον Άγιο Γεώργιο από τους Έλληνες που μετοικούσαν στη Βενετία («τους αεί καταίροντας Ενετίαζε των Ελλήνων».
Μεταξύ των θησαυρών του ναού είναι τρεις εικόνες που έφερε μαζί της στην Ιταλία η Άννα Νοταρά, κόρη του Λουκά Νοταρά και τελευταία μεγάλη δούκισσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πριν από το 1453 και αργότερα έδωσε στην Scuola de San Nicolò dei Greci για φύλαξη μέχρι να μπορέσει να οικοδομηθεί ορθόδοξος ναός. Αυτές είναι: ο Χριστός Ένδοξος, που περιβάλλεται από σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών και τους 12 Αποστόλους, μία με τον Χριστό Παντοκράτορα και μία της Παναγίας Οδηγήτριας[22]. Στους τοίχους του παρεκκλησίου υπάρχει εικόνα της Παναγίας με ασημένια επένδυση, η οποία μεταφέρθηκε στη Βενετία από την Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωση. Το έργο χρονολογείται από τον 13ο-14ο αιώνα και είναι η παλαιότερη εικόνα που φυλάσσεται στον ναό.