Ένα σαφές μήνυμα, με πολλούς αποδέκτες – πρωτίστως στις Βρυξέλλες, δευτερευόντως στο Βερολίνο και, τελικώς, στην Κουμουνδούρου – έστειλε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, μέσω της γερμανικής ταμπλόιντ εφημερίδας Bild, όταν δέχτηκε ερώτηση σχετικά με το σχόλιο του περιοδικού Economist, το οποίο, σε πρόσφατο άρθρο του, ανέφερε πως η ελληνική κυβέρνηση έγινε ο «αγαπημένος μαθητής του δασκάλου» – teacher’s pet.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους της Bild, αν βρίσκει αυτό το «περίεργο» σχόλιο, κολακευτικό ή προσβλητικό, απάντησε κατηγορηματικά: «Δεν είμαστε το pet (σ.σ. κατοικίδιο) κανενός». Χαριτολογώντας, μάλιστα, με την απαραίτητη – για το δημοσίευμα – ειρωνία, ο πρωθυπουργός ανέφερε πως έχει και ο ίδιος «ένα πολύ καλό κατοικίδιο»…
«Υιοθέτησα έναν αδέσποτο σκύλο, που φιλοξενείται πλέον στο Μέγαρο Μαξίμου», διευκρίνισε και επανέλαβε χαρακτηριστικά: «Δεν είμαστε pet κανενός και δεν λειτουργούμε πια σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχουν «δάσκαλοι» που μας επιβλέπουν. Είμαστε μια κυρίαρχη χώρα. Παραμένουμε σε αυτό που αποκαλείται «παρακολούθηση μετά το πρόγραμμα», αλλά αν κοιτάξουμε τις αλλαγές που θέλουμε να κάνουμε, είναι αλλαγές που θέλουμε εμείς να κάνουμε, γιατί αποφασίσαμε πως είναι για το καλό της χώρας».
Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, χαρακτήρισε «αφελή» τέτοιου είδους σχόλια, όπως αυτά στο δημοσίευμα του Economist: «Ναι, κάποιες φορές, όντως βρίσκω αυτά τα σχόλια, όχι υποτιμητικά, αλλά πολύ αφελή», όπως και κατέληξε πως «ίσως αυτοί που τα γράφουν, δεν κατανοούν πολύ καλά τη χώρα. Δεν καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα του 2021 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του 2015 ή του 2010. Είναι μια διαφορετική χώρα».
Ποιος είναι τελικά το «αφεντικό»
Να υπενθυμίσουμε ότι το άρθρο του Economist, που εμφάνιζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε ένα σκίτσο, ντυμένο με σχολική ποδιά, ανέλυε την αλλαγή της κατάστασης στην Ελλάδα, συγκριτικά με την περίοδο της αυστηρής δημοσιονομικής επιτήρησης από τους εταίρους-δανειστές της και σημείωνε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ, το αριστερό κόμμα που κυβερνούσε τη χώρα από το 2015 έως το 2019, ήταν ο επαναστάτης της τάξης. Αντίθετα», τονιζόταν στο άρθρο, «η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, του ήπιου κεντροδεξιού πρωθυπουργού που ανέλαβε το 2019, είναι η αγαπημένη της δασκάλας».
Πάντως, το ασυνήθιστα αιχμηρό άρθρο του Economist δεν παρουσίαζε απλά τον πρωθυπουργό ως τον πιο καλό και πειθήνιο μαθητή, αλλά μάλλον ως το… «φυτό» της ευρωπαϊκής τάξης («teacher’s pet»), καθώς σχολίαζε χαρακτηριστικά: «Μετά από μία δεκαετία μνημονίων, στη διάρκεια της οποίας, κινδύνεψε σοβαρά να αποβληθεί από την τάξη – την Ευρωζώνη – η Ελλάδα είχε βάλει σε μία σειρά την οικονομία της, πολύ πριν χτυπήσει η πανδημία. Στην κυβέρνηση, κινούν τα νήματα απόφοιτοι μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων. Το σχέδιο που κατέθεσαν για το Ταμείο Ανάκαμψης έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής, καθώς οι Ελληνες, μετά από χρόνια σφυροκοπήματος από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, γνωρίζουν πια πώς να κάνουν ευτυχισμένους τους βαθμολογητές τους. Και ενώ χώρες, όπως η Φινλανδία, αγκομάχησαν να το περάσουν από το δικό τους κοινοβούλιο, η ελληνική κυβέρνηση τα κατάφερε στο πι και φι. Ο καθηγητής πλέον ανησυχεί για άλλους μαθητές, όχι για τους Ελληνες».
Με λίγα λόγια, ο Economist εννοούσε ότι δεν χρειαζόμαστε πια μια τρόικα πάνω από το κεφάλι μας, για να μας επιβάλει κανόνες και αποφάσεις, επειδή απλούστατα μπορούμε και… μόνοι μας.
Εφαρμόζει δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στην ουσία, σύμφωνα πάντα με την ανάλυση του Economist, μία μνημονιακή πολιτική, προσαρμοσμένη στις ευρωπαϊκές επιταγές, εξ ου και η ενθουσιώδης υποδοχή που έτυχε το ελληνικό Σχέδιο Ανάκαμψης – όπως σχολίασε και το άρθρο – γι’ αυτό και έγινε ο «καλός μαθητής» (teacher’s pet) της ευρωζώνης.
Να σημειωθεί, εξάλλου, ότι τόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όσο και τα εργατικά συνδικάτα, υποστηρίζουν το ίδιο ακριβώς, και για το ελληνικό Σχέδιο Ανάκαμψης, αλλά κυρίως για το εργασιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, τονίζοντας ότι οι «αντεργατικές» διατάξεις του νομοσχεδίου Χατζηδάκη «είναι το αντάλλαγμα για τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης»…