Εχουμε συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει στη χώρα που με το ζόρι έχει 11 εκατ. πολίτες και κάθε χρόνο συρρικνώνεται;
Εχουμε αντιληφθεί ότι κάθε μέρα που περνάει χάνονται κατά μέσο όρο 70 συμπολίτες μας; Ο πατέρας, η μάνα, ο αδερφός, η αδερφή και το παιδί μας;
Αντέχει η μικρή Ελλάδα αυτή τη θλιβερή στατιστική; Πώς μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι και να κάνουμε αμέριμνοι τις βόλτες στα λιβάδια όταν κάθε μέρα στις 6 το απόγευμα 70 οικογένειες θρηνούν τους νεκρούς τους από κοροναϊό;
Οδεύουμε προς τις 10.000 νεκρούς και δεν έχουμε συγκλονιστεί με όσα συμβαίνουν;
Εχουμε εθιστεί στις λίστες θανάτου, κάθε 3 ημέρες πέφτει ένα αεροπλάνο, κάθε μέρα έχουμε ένα… Μάτι να κλάψουμε. Αυτό το έχουμε αντιληφθεί όλοι;
Όχι, η Ελλάδα δεν αντέχει τόσους νεκρούς. Δεν είναι μια μεγάλη χώρα που απλά θα καταγράψει τις… παράπλευρες απώλειες αυτού του αόρατου πολέμου. Είναι μικρή, είναι αδύναμη, είναι φτωχή και πρέπει να αντέξει.
Πώς όμως θα γίνει αυτό;
Με ένα μοντέλο διαχείρισης της πανδημίας που πλέον έχει φτάσει στα όριά του;
Νομίζω ότι η κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα και οι επιστήμονες που είναι στην πρώτη γραμμή της υγειονομικής κρίσης, πρέπει να αλλάξουν σελίδα.
Πρέπει να… το δουν αλλιώς γιατί πλέον έχουμε χρεοκοπήσει υγειονομικά.
Οποιος είδε τη συζήτηση στη Βουλή για την πανδημία και τα οικονομικά, θα έβαλε τα γέλια. Την ώρα που 70 ακόμη άνθρωποι πέθαιναν και πάνω από 700 χαροπάλευαν είδαμε για άλλη μια φορά πολιτικές σκιαμαχίες που δεν βγάζουν πουθενά.
Ο Μητσοτάκης να υπερασπίζεται την κυβέρνησή του, η οποία είναι αλήθεια ότι κλήθηκε να διαχειριστεί μια πρωτοφανή κρίση.
Ο Τσίπρας κατηγορεί, φωνάζει, δικάζει και καταδικάζει αλλά ούτε μια φορά δεν έχει αρθρώσει ένα συνεκτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση του κοροναϊού.
Τα άλλα κόμματα σέρνονται πίσω από την πανδημία και περιμένουν πότε θα κάνει τη γκάφα η κυβέρνηση για να της επιτεθούν.
Κι από γκάφες άλλο τίποτε, όμως, κι από έλλειψη εναλλακτικών σχεδίων δεν πάμε πίσω.
Ούτε η κυβέρνηση, ούτε τα κόμματα και δυστυχώς ούτε και οι επιστήμονες έχουν πλέον απαντήσεις για τους πολίτες.
Τα όσα συνέβησαν το βράδυ της Παρασκευής στην έκτακτη συνεδρίαση των λοιμωξιολόγων απλά… δεν γράφονται. Κλήθηκαν να αποφασίσουν για τις… αποφάσεις που είχαν πάρει την Τετάρτη.
Εισηγήθηκαν κάτι ασαφές, προκάλεσαν απίστευτο μπάχαλο, ο κόσμος δεν ξέρει τι ισχύει και τι όχι.
Οι επιχειρηματίες που δεν θα ανοίξουν τα καταστήματά τους ετοιμάζονται για αντάρτικο και να δούμε αν θα τρέχει η αστυνομία να κλείνει μαγαζιά και να βάζει πρόστιμα.
Κι έχουν δίκιο να λένε «μας ανοίξατε την Τετάρτη, μας κλείσατε την Παρασκευή ενώ στην Αττική που πνίγεται στα κρούσματα δεν πήρατε μέτρα».
Ούτε καν με τις διαδημοτικές μετακινήσεις δεν ξέρουμε τι συμβαίνει. Πήγε ο κόσμος να ταξιδέψει στη Σαλαμίνα και τους γύρισαν πίσω. Ένα χάος.
Όχι, δεν θα τα βάλουμε με τους πολίτες. Μετά από ένα χρόνο όποιος θέλει να έχει ατομική ευθύνη οφείλει να το κάνει. Οποιος θέλει να προστατεύει τον εαυτό του και τους άλλους τηρώντας τα μέτρα, πρέπει να το κάνει και δεν χρειάζεται η Αστυνομία να τον μαζεύει.
Οποιος κάνει πάρτι με άλλους χίλιους και χωρίς μάσκες στις πλατείες, θα πάρει το ρίσκο να σκοτώσει τον εαυτό του και τους άλλους.
Αλλά δεν μπορείς πλέον να σταματήσεις έναν κουρασμένο, απογοητευμένο και απαισιόδοξο κόσμο. Που μόλις χαλάρωσαν τα μέτρα βγήκε από το σπίτι του διότι δεν αντέχει άλλο.
Δεν ζουν όλοι στα προάστια. Sτις πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Αθήνας δεν υπάρχουν άλλες αντοχές μέσα στα διαμερίσματα.
Συμπερασματικά: Το μοντέλο διαχείρισης της πανδημίας έχει χρεοκοπήσει, οι πολιτικοί έχουν κουραστεί, οι επιστήμονες δεν αντέχουν άλλο, τα νεύρα είναι τεντωμένα.
Μόνο μια λύση υπάρχει. Ένα νέο σχέδιο σε μια ημιελεύθερη χώρα που θα στηρίζεται στα μαζικά τεστ και στον μαζικό και ταχύτατο εμβολιασμό.
Μαζικά δωρεάν τεστ για όλους, αλλά και κάλυψη όσων νοσήσουν και χρειαστούν περίθαλψη.
Να κόψουν το λαιμό τους να βρουν εντατικές, να βρουν κρεβάτια να βρουν κλινικές.
Εδώ θα κριθεί η κυβέρνηση πλέον. Στο πώς δεν θα πεθαίνουν άνθρωποι γιατί δεν έτυχαν καλής υγειονομικής περίθαλψης.
Αλλά και στο αν αποτύχει με τον εμβολιασμό, αν δεν καλυφθεί μέχρι το καλοκαίρι μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αυτό θα είναι αποτυχία.
Κι επιτέλους κάτι πρέπει να γίνει με τους αρνητές του εμβολίου. Κυρίως τους υγειονομικούς ή όσους υπαλλήλους βρίσκονται σε καίριες θέσεις, έρχονται σε επαφή με κόσμο και αρνούνται να εμβολιαστούν. Αρκετά με την ανοχή απέναντί τους.
Οσο για τους ειδικούς επιστήμονες, τον ΕΟΔΥ, την Πολιτική Προστασία; Πρέπει να καταλάβουν ότι ο Απρίλιος του 2021 δεν έχει καμιά σχέση με τον Απρίλιο του 2020.
Ας το… πάρουν αλλιώς γιατί εύκολα οι ήρωες γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι.